Dziewiąta Niemoralność

- Winiarski, czyś Ty do końca zwariował?- krzyczysz na swojego pacjenta od samego progu gabinetu. Musiałaś wezwać go na rozmowę na osobności  i poważnie porozmawiać- Jak mogłeś jej to zrobić? Ona się starała. Specjalnie dla Ciebie. Nawet nie wiesz jak jej zależało! Wymyśliłbyś chociaż lepszą wymówkę.

- Już Ci wypaplała?- pyta wzdychając i unosząc brew w górę

- Dziwisz się? Ja chyba bym się do Ciebie do końca życia nie odezwała!- Twój błąd. Cholerny błąd. Masz chyba zbyt długi język. Nie możesz się wczuwać. Nie możesz podsuwać takich aluzji swoim pacjentom. Ale mądry Polak po szkodzie. Kara nadchodzi szybko

- Z Tobą bym tak nie postąpił. Nie musiałbym szukać wymówek- ta reakcja wydaje się dla Ciebie oczywista, przecież nie bez powodu, parę tygodni temu macał Cię po zakończeniu pleców

- Przepraszam, nie powinnam tego mówić- peszysz się i spuszczasz wzrok na swoją gabinetową podłogę

- Nie, wręcz przeciwnie. Bardzo dobrze że to powiedziałaś. Teraz jest mi łatwiej coś z siebie wyrzucić- rozsiada się na Twojej kanapie i kontynuuje- Nie jestem bardzo wymagający. Nie oczekuję tego że będzie miała ciało modelki. Nie oczekuję, że nagle jej wymiary będą równe 90/60/90. I powiem więcej, gdyby taki wieczór jak wczoraj zdarzył się parę miesięcy temu, to uwierz mi, nie musiałbym szukać wymówek. Może będę żałował tego co teraz powiem, ale jeśli patrząc na Justi pomyślę o Tobie, to najzwyczajniej w świecie mi się odechciewa czegokolwiek co jest związane z nią. Wiem że to straszne. Wiem, że to nie po mężowemu, ale co ja mogę. Jestem tylko facetem, a Ty, jako psycholog, najlepiej wiesz, ze facet to wzrokowiec- zabija Cię swoim monologiem. Czujesz się dokładnie tak, jak gdyby dał Ci, za przeproszeniem, w pysk. Porównuje do swojej żony inną kobietę i to już jest bardzo zły znak. Każda kobieta jest inna i na swój sposób piękna. Zdecydowanie nie wiesz co powiedzieć

- Michał…. Przestań porównywać Justynę do innych. Ona jest cudowna i jedyna w swoim rodzaju! Postaraj się pokochać jej wady i niedoskonałości. Człowiek to nie tylko prezencja. Człowiek to przede wszystkim dusza i wnętrze. A Justynie właśnie tego ostatniego nie brakuje

- Tak, masz rację. Tak zachowałby się dojrzały facet. Problem w tym, że ja czuję się nadal jak nastolatek! A nastolatek chce obracać się wokół pięknych kobiet i szybkich samochodów. A moje auto w żaden sposób nie rekompensuje tego pierwszego.

- Musisz przestać myśleć tym co masz w spodniach, a zacząć myśleć  sercem. Proszę Cię, zacznij po prostu chcieć. O nic więcej nie musisz się martwić, bo Justyna bardzo chce. A przecież chcieć to już móc- próbujesz wszelkich argumentów i liczysz że może któryś zadziała. Na marne pobudzasz do pracy swoje szare komórki, ponieważ każdy Twoje słowo napotyka sprzeciw w postaci dziesięciu innych:

- Kora, a kto powiedział że ja w ogóle mam ochotę ratować ten związek? Coraz mniej zaczyna mi na nas zależeć. O ile jeszcze istnieje cos takiego jak ‘my’. Wydaje mi się że łączy nas jedynie wspólny syn, dom i kredyt, który  i tak już za miesiąc całkiem spłacimy. To bez sensu- Jego słowa wzbudzają u Ciebie wielki smutek i współczucie wobec całej rodziny Winiarskich. Rezygnujesz z dalszej argumentacji. Dzisiaj i tak już nic nie zdziałasz.

Kończysz pracę i wracasz do swojego mieszkania. Czarne szpilki lądują gdzieś w kącie przedpokoju, a Ty udajesz się prosto do łazienki żeby zmyć z siebie ciężar dzisiejszego dnia. Nie sądziłaś, że praca z Winiarskim okaże się taką górą lodową. Powoli  zanurzasz się w wannie po same uszy, uprzednio włączając drażniącą wszystkich Twoich znajomych piosenkę Myslovitz ‘DlaCiebie’, która tak kurewsko przywodzi Ci na myśl te nieprzyzwoicie niebieski tęczówki. Dlaczego? Właściwie sama nie umiesz tego wytłumaczyć.  Automatycznie myślisz o Nim.

Wychodzisz z łazienki w satynowym szlafroku, długich spodniach  i z ‘turbanem’ na głowie kierując się w stronę salonu. Masz zamiar obejrzeć Twoją ulubioną komedię ‘To tylko seks’ na poprawę nastroju. Zaopatrzasz się w wodę i umiejscawiasz wśród masy poduszek. Jamie jeszcze nie odebrała Dylana z lotniska, a Tobie już coś przerywa błogostan. To dzwonek. Nie używając judasza otwierasz drzwi. Ale w  tej samej chwili zaczynasz żałować, że nie sprawdziłaś, kto się do Ciebie dobija,  bo przecież teraz już nie wypada zamknąć gościowi drzwi przed nosem, prawda? Tym bardziej, że to Twój pacjent. Tym bardziej, że Twój pacjent jest mężczyzną. Tym bardziej że Twój pacjent jest przystojny. Tym bardziej, że to Winiarski.

Patrzysz na Niego mrugając powiekami zdecydowanie zbyt szybko. A On uśmiecha się cwaniacko. Tak jak tylko On umie. Skąd o tym wiesz? Od tej nocnej rozmowy nie patrzysz już na Niego jak na zwykłego faceta. I za każdym razem kiedy to robisz, karcisz się w myślach i masz ochotę poważnie przygryźć język, tak profilaktycznie, albo raczej w ramach leczenia uzależnienia.

- Wpuścisz mnie czy będziesz się tak na mnie patrzeć?- jego uwodzicielski uśmiech nie schodzi z twarzy

- Wejdź- tylko na tyle Cię stać w tym momencie. On za to czuje się nadzwyczaj pewnie i zamyka drzwi lekkim kopnięciem nogi. Zza pleców wyciąga piwa i uśmiecha się błagalnie- Czemu nie jesteś z żoną?- kierujesz się do salonu zostawiając Michała w przedpokoju ściągającego buty.

- Bo jestem u Ciebie. To raczej oczywiste

- Jakiś Ty  dowcipny. Gdzie jest Justyna?

- Wzięła Olka i powiedziała, że wyjeżdża do rodziców i że to w ramach terapii- faktycznie, kiedyś coś wspominałaś jej o chwilowej rozłące, tęsknocie i w tym momencie byłaś dumna z poczynań Justyny. Za to z Michała już nie bardzo- No a więc jestem- opada cielskiem obok Ciebie na kanapę i otwiera piwo- z gwinta czy ze szklanki?

- Nie piję- kłamiesz wpatrując się w telewizor

- Nie pytam czy pijesz, tylko w czym pijesz- czeka, ale nie odpowiadasz- czyli z gwinta. Proszę- i podaje bursztynowy napój w ciemnej butelce. Spoglądasz to na Niego to na Jego rękę z trunkiem, a On coraz szczerzej się uśmiecha, podczas gdy Ty swoją mimiką nie okazujesz żadnych emocji. Przekrzywia głowę w bok i staje się jeszcze bardziej uroczy. Bierzesz piwo i konkretnie szczypiesz się po ręce za swoje nieczyste myśli.

Oglądacie ten nieszczęsny film a Michał zadaje pytanie:

- Kora, a wierzysz w przyjaźń damsko- męską? –film i trunek trochę Cię rozluźniają, więc bez zająknięcia odpowiadasz:

- Służbowo to oczywiście że tak, a prywatnie, hmmm no cóż- nie. Myślę dokładnie tak jak jest  to pokazane w tym filmie. Wiem że to fałszywe i obłudne, ale nigdy nie można się z kimś zaprzyjaźnić ‘na chwilę’, a tak jest właśnie w mojej pracy- bierzesz spory łyk piwa i poprawiasz się na kanapie

- A co byś powiedziała na naszą przyjaźń w życiu prywatnym?- doskonale wiesz jakie podłoże ma ta propozycja. Irytujesz się, wstajesz i mówisz podwyższonym głosem:

- Michał, zrozum, ze masz żonę i dziecko, a ja jestem tylko Twoim psychologiem! Jestem żeby Wam pomóc. Nie powinieneś w ogóle tu przychodzić. Wracaj do domu i tam czekaj na Justynę, a jak wróci to pozdrów ją ode mnie a młodego ucałuj. A teraz cześć- zabierasz puste butelki i wychodzisz do kuchni. Michał ubiera buty i bez słowa wychodzi, a Ciebie rozpiera duma, że nie uległaś samemu Michałowi Winiarskiemu.

****************************************************

Dziewiątka dla moich Robaczków :***

I więcej Michała szczuplejszego o dość sporo włosków xD

            

PS KOCHANE MOJE, ŻONA WINIARA W MOIM OPOWIADANIU MA NA IMIĘ JUSTYNA A NIE DAGMARA [TAK JAK NIEKTÓRE Z WAS PISZĄ W KOMENTARZACH] WIEM ŻE PEWNIE TO Z PRZYZWYCZAJENIA, ALE CHCĘ WAS TYLKO DOINFORMOWAĆ ;)

Pozdrawiam ze słonecznego Śląska! ♥

 NARESZCIE! ;P