Szósta Niemoralność

Jak czujesz się gdy kompletnie nie wiesz co powiedzieć? Tak jakbyś wskoczyła do lodowatej wody w pięćdziesięciostopniowy upał?  Tak jakby ktoś solidnie dał Ci w twarz? Tak jakby ktoś odciął Ci dopływ tlenu do płuc?  Ty odczuwasz to wszystko razem i z podwojoną siłą. Nie masz odwagi spojrzeć w oczy swojemu rozmówcy, więc grasz na zwłokę. Udajesz, że nie słyszysz, chociaż sama wiesz, że to irracjonalne zachowanie. Nie zwracając na nic uwagi, dalej szarpiesz się ze skrzynią, aż nagle czujesz jak ktoś strzela Ci z otwartej dłoni w pośladki. Z Twoich ust wymyka się cichy kwik i odskakujesz jak poparzona. Uderzasz głową w drzwi szafy i stajesz twarzą w twarz z Nim.

- Co Też Panu przyszło do głowy! Proszę opuścić mój gabinet. Czekam na następnych pacjentów-opanowanie to podstawa

- Proszę Pani, szanujmy się nawzajem. Wiemy dobrze czym Pani zajmuje się ‘po godzinach’, prawda?

- Panie Michale, nie wiem o czym Pan mówi?!- teraz już zdenerwowana siadasz za biurkiem i wpatrujesz się na mężczyznę. On podchodzi na niebezpieczną odległość i mówi

- Imię Weronika znaczy prawdziwe oblicze, wie Pani?

- Nie rozumiem jaki to ma związek ze mną- kolejny raz tego dnia grasz na zwłokę i udajesz, że czujesz się jak na tureckim kazaniu.

- Może sprawiałem wrażenie pijanego, ale ja doskonale wszystko pamiętam. A poza tym, nie każdy ma tatuaż pod pośladkiem- śmieje się buńczucznie doprowadzając Cię do szewskiej pasji. Wiedziałaś, że robienie tatuażu prawie na pośladku nie jest dobrym pomysłem, ale nie przypuszczałaś nigdy, że to może być Twoim ‘znakiem rozpoznawczym’. Jeden, idiotyczny napis zrobiony po wyprowadzce od matki jako symbol wolności. ‘Forget everything I been through’ jedno krótkie zdanie, które niesie za sobą tyle kłopotów….

- Dobrze. Wie Pan czym się zajmuję wieczorami. I co w tym nadzwyczajnego?-  obierasz inną taktykę i, co najważniejsze, masz plan

- No ale żeby przykładna pani psycholog w takim bagnie się obracała?- ironizuje patrząc wprost w Twoje oczy

- No ale żeby przykładny ojciec i mąż w takie miejsca chodził?- prowokujesz go swoim zachowaniem, a on zbliża się do Ciebie jeszcze bardziej- Myślałam, że macie syna chorego?- diametralnie zmieniasz temat i wstajesz z fotela, aby uniknąć bliskiego starcia z Winiarskim

- Tak, mamy- jego oczy błądzą po Twoim dekolcie

- Więc nie powinien Pan być teraz z rodziną?

- Pewnie powinienem…. Ale czy chce?- widzisz, że mięknie, że za chwile się otworzy i opowie Ci co nie co. Plan działa, Winiarski siada naprzeciwko Ciebie i kontynuuje- właśnie… czego ja tak naprawdę chcę? Mam żonę, wspaniałego syna, ale nie jestem szczęśliwy. Czasem wydaje mi się, że po prostu jestem za młody na głowę rodziny. A poza tym, to Justyna… coś się miedzy nami zepsuło. Chyba każde z nas oczekuje od siebie czegoś innego. Ona chce żeby wszystko było cudowne, idealne i zawsze skrupulatnie zaplanowane. Ona na każdy dzień tygodnia ma plan działania! To jest chore! W poniedziałek prasowanie, we wtorek odkurzanie, środa- ścieranie kurzy, piątek zmywanie podłóg i sobota pranie! I tak w kółko! To jest nudne, a ja nie lubię kiedy jest nudno. Chciałbym czasem wyjść na trening bez śniadania albo w pomiętych ubraniach. Chcę czuć się jak facet, a nie jak pantoflarz! Ja wiem, że Justyna się stara i ja to doceniam, ale to nie dla mnie. Wydaje mi się, że to wszystko spadło na mnie tak nagle… i powiem Pani, że…- urwał-… że jestem tym znudzony i zmęczony. Zazdroszczę moim klubowym i reprezentacyjnym kolegom, którzy są singlami. Mają wolność, której mi w związku z Justą bardzo brakuje. Ja się z nią męczę. I trudno mi to mówić, ale ja chyba nie jestem gotowy na ustatkowanie się…. Ale z drugiej strony wiem, że jest Oli, i kocham go ponad wszystko, ale życie w małżeństwie chyba  nie jest dla mnie- kończy swój monolog a Ty masz ochotę krzyknąć z radości! I bynajmniej nie z powodu tego, że Winiarski Cię rozpoznał, ale po prostu Twoja terapia działa. Wiesz już w czym tkwi problem i w Twojej głowie rodzi się myśl priorytetowa- ‘Muszę uratować ten związek’

- Rozumiem Pana, cieszę się, że mógł Pan mi to powiedzieć. Obiecuję, że zrobię wszystko co w mojej mocy, żeby Was wyciągnąć z tego krytycznego dołka. A na początek to jestem Kornelia, ale możesz mówić do mnie Kora- wyciągasz dłoń i czekasz na jego reakcję

- Michał- uściska Twoją dłoń i przeszywa Cię wzrokiem- ale wolałbym mówić do Ciebie Weroniko- pierwsze Twoje słowa ignoruje a Ty czerwienisz się i już teraz wiesz, że Michał będzie wykorzystywał swoją wiedzę do wielu spraw.

- A ja wolałabym, żebyś był teraz przy swojej rodzinie. Widzimy się na kolejnej wizycie, a  teraz Cześć

- Być może spotkamy się dużo wcześniej- zmysłowo syczy Ci do ucha, bezczelnie dotykając palcami tego cholernego tatuażu na pośladku. Potem, jak gdyby nigdy nic, wychodzi i zostawia Cię w dalszym ciągu sparaliżowaną i z natłokiem myśli kłębiących się w Twojej głowie.

********************************************************

chujnia -,-  tyle w tym temacie...