Siódma Niemoralność

Kolejne dni to dla Ciebie istny koszmar. Pomimo tego, że jak na razie masz spokój od Winiarskich w gabinecie, to za każdym razem gdy idziesz do ‘Huśtawki’ obawiasz się, że znowu możesz Go spotkać. Na Twoje szczęście Michała nie było w klubie już dość długo. Zaczęłaś wtedy myśleć, że może się nawrócił i skończy z tancereczkami. Tymczasem niedawno obcięło Cię w krzyżu i nie jesteś w stanie szaleć na rurze. Szef podyktował Ci, żebyś w czasie rekonwalescencji zajmowała się barem. Robisz drinki i zabawiasz klientów rozmową. Teoretycznie powinnaś się cieszyć, jednak praktycznie nie wygląda to wesoło. Przy barze masz bliższy kontakt z mężczyznami  co nie wywołuje u Ciebie wybuchu euforii. I słusznie. Tydzień po feralnej wizycie Winiarskich, a dwa dni przed kolejną, do baru podchodzi facet. Jak się okazuje- Michał.

- Ulala, kogo moje oczy tutaj widzą? Czyżby kolejna specjalizacja?- wykpiwa 

- Daruj sobie. To co ostatnio zrobiłeś wykracza poza granice moralności Michał.

- Nikt nie powiedział że będzie etycznie. A teraz polej mi ‘setkę’. Chyba, że to też jest wbrew zasadom?- znowu to robi a Ty nalewasz do kieliszka trunek i podsuwasz Michałowi pod nos. W normalnych warunkach nigdy byś tego nie zrobiła. W pierwszej kolejności zadałabyś masę pytań o rodzinę, przyjaciół, samopoczucie, ale tu i teraz jesteś tylko barmanką i nie masz do tego prawa. Wycierasz kieliszki i walczysz ze swoim kacem moralnym. Coraz mniej podoba Ci się układ psycholog- tancerka-barmanka.

- Napij się ze mną

- Słucham?  Chyba żartujesz! Jesteś bezczelnym dupkiem!- na Twoje nieszczęście, sytuacji przygląda się Twój szef, który natychmiast reaguje zwolnieniem. Na nic nie zdają się tłumaczenia, przeprosiny ani prośby. Kierownik broni się wszechobecnym kryzysem i jest totalnie nieugięty. Adios. Żegnaj ‘Huśtawko’.  Wynegocjowałaś jedynie, że do końca miesiąca będziesz stać przy barze i dostaniesz zasłużone wynagrodzenie. Wychodząc z pracy, zaczepia Cię Michał, który  z klubu zniknął jak kamfora. Jednak Ty go ignorujesz. Jesteś na Niego cholernie zła. Za co? Za całokształt! Za tą rękę na Twoim tyłku, za to, że szlaja się po barach, za to, że olewa żonę i wreszcie za to, że przez Niego właśnie straciłaś pracę.

- Weroniko, co Cię ugryzło- cały czas idziesz a Michał niemal depcze Ci po piętach - Jesteś taka chłodna i nieobecna! Inaczej zachowujesz się na występach- gwałtownie się zatrzymujesz a On prawie wpada na Ciebie. Kładziesz wskazujący palec na Jego torsie i mówisz ze złością:

- Wyjaśnijmy sobie coś. Weroniką byłam jedynie w klubie a na imię mam Kornelia. To  była tylko moja praca a Ty nie masz prawa łączyć jej z moim życiem prywatnym! Aha, i jeszcze jedno, właśnie straciłam  tę robotę także możesz już spać spokojnie, więcej mnie tam nie spotkasz. A teraz wybacz, ale się spieszę- odwracasz się na pięcie i ruszasz dalej, ale Michał nie daje za wygraną

- To umów się ze mną na drinka. Choćby teraz, zaraz.

- Nie, Michał. Ja jestem Waszą psycholog a nie Twoją panią do towarzystwa, bo chyba tak to mogę nazwać. Nasze spotkania będą odbywać się tylko na mojej kozetce i to w większości w obecności Twojej żony, zrozumiano?

- Od kiedy jesteś taka poukładana i przepisowa? Pewnie to wszystko co mówiłaś jest zapisane gdzieś w etyce zawodowej. Tylko czy tam nie pisało nic o na przykład…- urywa- …o jakiejś moralności? Bo chyba nie powiesz mi że taniec na rurze to całkiem moralny zawód, tym bardziej dla poszanowanego psychologa- tym razem nie wytrzymujesz. Miarka się przebrała. Wymierzasz siarczystego policzka, na co On wybucha śmiechem. Ignorujesz go i kontynuujesz powrót do mieszkania. Ale tak jak podejrzewałaś od początku, Winiarski nie daje Ci spokoju i cały czas podąża za Tobą. Nic nie mówi. Po prostu idzie. Przebiera swoimi zajebiście zgrabnymi nogami. W Tobie wzrasta strach i zarazem niepokój. Nie wiesz do czego ten facet jest zdolny, jednak coś każe Ci brnąć w to dalej.

- Kora, zaczekaj. Usiądźmy i pogadajmy- i co w takiej chwili możesz zrobić? Przecież to Twój pacjent. Prosi Cię o rozmowę, więc sumienie rozkazuje Ci pogadać z nim. Przystajesz i bijesz się z własnymi myślami. Odwracasz się i już wiesz co powiedzieć. Widzisz jego twarz w świetle latarni a Twoją uwagę przykuwają niezwykle szczere w tym momencie oczy. Bez większego entuzjazmu zgadzasz się i przysiadasz pod latarnią na ławce. Po chwili czujesz Jego cielsko obok Swojego ciała. Patrzycie w dal i nic nie mówicie. Ty nie wiesz co powiedzieć. On chyba tym bardziej. Po długim molestowaniu kamyka po Twoją stopą, zaczynasz:

-Przepraszam

- Przepraszam- to jedno słowo wypowiedziane w tym samym momencie powoduje na Waszych twarzach szczery uśmiech. Dostrzegasz u Niego aparat  odejmujący mu dość sporo lat. Podwijasz nogi pod brodę i obejmujesz je rękoma.

- To nie tak miało wyglądać. Ja nie miałam znaleźć się w „Huśtawce”. Ale to nie jest miejsce także dla Ciebie. Co ja mówię, tym bardziej nie dla Ciebie. Każdy w związku ma kryzys i gorsze chwile, ale trzeba z nimi walczyć a nie uciekać w panienki i wódkę. Wtedy tylko nasze problemy wydają się prostsze, ale to nie o to chodzi w życiu! Trzeba uczyć się rozwiązywać problemy a nie zapijać je trunkami. Masz wspaniałą żonę i podejrzewam, cudownego syna, więc proszę Cię Michał nie spierdol tego.

- Przeklinasz?

- Klnę jak szewc

- To tak jak ja- kolejny raz tej nocy śmiejecie się, ale tak serdecznie. Nagle rozdzwania się jego telefon. Dzwonek pieści Twoje uszy. Nirvana  „Rape me”. On spogląda na wyświetlacz i, jak się domyślasz, odrzuca połączenie.

- Bąku. Pewnie dzwoni żeby powiedzieć że się zwijają- chowa aparat do kieszeni a Ty nucisz:

- Rape me, rape me my friend- On dołącza się do Ciebie i śpiewacie razem. Jesteś pod wrażeniem zdolności wokalnych Twojego współtowarzysza i mówisz:

- No, Panie Winiarski, śpiewnie to Panu nieźle wychodzi- śmiejesz się a On odpowiada:

- Ja jestem duszą artystyczną. A śpiewać kocham! Sza cicho sza czas na ciszę… ale Budka Suflera to pewnie nie Twoje klimaty- pierwszy raz od dłuższego czasu spogląda na Ciebie, a Ty zrywasz się z miejsca:

- Żartujesz! Ja się wychowałam na Cugowskim!

- No i powiedz mi jeszcze że słuchasz Manchesteru?

- Ale lubię Twoje włosy, glany, cienkie papierosy….

- Dziewczyno, nie wyglądasz na taką co obraca się w takich piosenkach.

- No ale też nie wyglądam na taką co fika na rurze, prawda?

- Ty to powiedziałaś- atmosfera rozluźnia się, śmiejecie się  i ciągniecie konwersacje. Myślisz sobie wtedy, że na trzeźwo nigdy się nie dogadacie, ale pod wpływem alkoholu jest porządku facetem. Odprowadza Cię pod drzwi bloku, w którym mieszkasz i żegna się przyjacielskim uściskiem. 

****************************************************

(nie) szczęśliwa siódemka... 

trololo.... Mała odmiana w relacjach. Jestem otwarta na krytykę, bo nic nie idzie po mojej myśli. Michał miał być skurwysynem skurczybykiem ale jak widać.... 

Przepraszam Was. Znowu zawodzę. 

Jeśli będę w dalszym ciągu to kontynuować to postaram się to jakoś bardziej ogarnąć.

Udanego Lanego Poniedziałku tej zimy :D

PS A króliczek przyniósł mi HS według SKRY :D